خانه

اخبار

مقالات

روزنوشت ها

گزارش ها

دیدگاه

اعضا

برترین ها

ثبت نام

تماس با ما

چارچوب ها

راهنما

صفحه شخصی رامین سلمانی

نام و نام خانوادگی: رامین سلمانی

استان: آذربایجان شرقی - شهرستان: تبریز

رشته: کارشناسی عمران - پایه نظام مهندسی: سه

شغل:	سرپرست کارگاه

شماره نظام مهندسی:

13407

تاریخ عضویت:

1389/12/15

روزنوشت ها

■ دیگ مسی وکفگیر آهنی بخش عمومی

معروف است که پزشکان به کسانی که از درد مفاصل رنج می‌برند، داشتن یک دست‌بند مسی را توصیه می‌کنند و دلیل این امر را هم کمبود یون‌های مسی در خون ذکر می‌کنند که با تماس دست‌بندهای مسی با پوست بخشی از این کمبود جبران شده و از درد مفاصل کاسته می‌شود.

از سوی دیگر محققین، یکی از علت‌های بروز بیماری آلزیمر را رسوب یون‌های آلومینیوم در مغز عنوان می‌کنند.
تا چند دهه پیش، مردم کشور ما رسم داشتند برای پخت غذا مخصوصاً خورشت و آش از قابلمه‌های مسی استفاده می‌کردند و یک کفگیر آهنی داشتند به نام حسوم که موقع پخت غذا دائم درون آن قرار می‌گرفت ...
هیچ‌کس نمی‌دانست چرا باید این کفگیر درون قابلمه مسی قرار بگیرد، فقط می‌دانستند برای پخت غذا خیلی لازم می‌باشد.
داستان از این قراره که بدن (مخصوصاً مغز) برای سلامت و نشاط و کنترل اسیدلاکتیک و کورتیزول به ٦ میلیارد یون مس نیاز دارد و به همین نسبت یون آهن.
کمبود یون مس باعث میشه شما دائم احساس رخوت و خواب آلودگی و کسالت کنید و مدام دهن‌دره کنید. در ضمن هیچ کارخانه داروئی نمی‌تونه از یون یک عنصر برای شما قرص تهیه کنه ... و اونی که مثلاً به اسم قرص آهن به خورد شما می‌دهند شامل مولکول آهن هستش که برای بدن هیچ کاربردی نداره.

ولی تا این جا بدونید که غذا موقع پخت در درون قابلمه مسی، از یون آزاد شده این ظرف استفاده می‌کند و در بدن شما فوق‌العاده احساس نشاط و انرژی ایجاد می‌‌کنه دیگه از اون دهن‌درگی و خمیازه و کسالت خبری نیست و باعث طول عمر مفید و سلامتی جسمی میشود.

ولی یک دفعه توی دهه ٥٠ از این نون خشکی‌ها اومدند و داد می‌زدند (قابلمه مسی ....... کفگیر آهنی خریداریم ...) و با یک قیمت مناسب این قابلمه‌ها را خریدند و به جاش قابلمه آلمینیومی می‌دادند که بهش می‌گفتند روحی. هیچکس توی اون دهه نفهمید این همه قابلمه مسی کجا قراره بره؟
بعدش هم که الان ظرف‌های استیل و تفلون و این مزخرفات اومده که مدعی هستند غذا توش زود می‌پزه و به کف ظرف نمی‌چسبه. ولی مردم ما خبر ندارند که همین یون‌های مضر در این ظروف عامل سرطان هستند و به راحتی یون سرب و آلمینیوم و ... می‌تونند در جا، یک کودک ٦ ماهه را ظرف یک سال به بیماری‌های کمبود خونی و سرطان و یک فرد بزرگسال را در طی ٥ سال به بیماری‌های کبدی و خونی و طحال دچار کند و بعدش هم سرطان.
من به همه دوستان پیشنهاد می‌کنم حتماً برای پخت غذا (مخصوصاً غذاهای آبکی) از قابلمه مسی و کفگیر آهنی استفاده کنند. حداقل برای یک بار هم شده تا ظرف سه روز اثر آن را روی بدن خودتون ببینید.
حالا جالبه توی شمال ایران موقع پخت خورشت (مخصوصاً فسنجون) یک تیکه آهن یا نعل اسب می‌اندازند وسط خورشت تا حسابی رنگ بگیره ... این کار باعث آزاد شدن یون‌های آهن و سلامتی بدن می‌شود. اگر دقت کنید مردم مازندران و گیلان تقریباً در حد صفر دچار بیماری‌های خونی و سرطان خون می‌شوند.

لطفا برای ارتقا سلامتی جامعه این پیام را برای همه دوستان ارسال کنید شاید گام کوچکی در این راه باشد و فرهنگ مصرف مان اصلاح گردد

دوستدار سلامتی شما -

دوشنبه 19 اردیبهشت 1390 ساعت 10:35

آراء

محمد افقری ، مهدی فولادگر ، امیر رضا حدادی ، شادین امانی ، سیامک شاهنده ، مژگان فدایی ، امید تاسا ، بهروز شیربان ، فواد فضیله ، حامد خاکسار ، سید ابراهیم موسوی نژاد ، سمیه حیدری ، ف الف ، وریا ژولیده

نظرات

مهدی فولادگر

21:45 دوشنبه 19 اردیبهشت 1390

از مطلب جالبتان ممنون

امیر رضا حدادی

22:44 دوشنبه 19 اردیبهشت 1390

منونم دوست عزیز برای راهنمایی شما اما اجازه بدید من اشاره کنم چون من مازندرانی هستم و امروز تو استان من هم ظروف مسی کاملا فراموش شده و متعاسفانه همه الان دارند از ظروف نچسب استفاده میکنند با اجازتون من که الان ندیدم کسی تو خورشت فسنجونش از یه قطعه فلز استفاده کنه متعاسفانه رسم های خوب قدیمی همش فراموش شده .
سالم و شاد باشید ...

نازنین دانشمند

09:09 سه شنبه 20 اردیبهشت 1390

مطلب فوق العاده جالب و آموزنده ای بود با تشکر از جناب آقای سلمانی

جواد عزیزی اجیرلو

11:24 سه شنبه 20 اردیبهشت 1390

اینهای که فرمودید بسیار آموزنده ، راه گشا و مفید و ما هم از شما متشکریم .
شما بفرمایید با این مدرنیته شدن میتوان مبارزه کرد ؟ جواب نه است
باید بدنبال راه حل ساده تری بود چون قدیم خانواده ها در زیر یک سقف زندگی میکردند و همه با هم همکاری داشتنند یکی می پخت یکی می شست و یکی جمع میکرد خلاصه تعاون بمعنی واقعی در خانواده ها حاکم بو الان یک نفر می پزد ، جمع میکند و می شوید و بقیه مثل میهمان میخورند و میروند کنار و نظارت میکنند و به اینجا تمام نمی شود غر هم میزنند
ولی تنها کاری که میشود کرد و دشواری هم ندارد مثل کشورهای اسیای جنوب شرقی پخت پز را از خانه باید بیرون برد و تنها در منزل باید زندگی کرد.

مژگان فدایی

13:22 سه شنبه 20 اردیبهشت 1390

عالی بود,ممنون.

سمیرا محمدی

13:56 سه شنبه 20 اردیبهشت 1390

آداب و رسوم و خیلی از کارهای قدیمی ها همیشه برام جالب بوده ... آخه اونا این چیزا رو از کجا می دونستن؟
آشپزی هم آشپزی قدیمی !!!

یحیی بهمنی

16:45 سه شنبه 20 اردیبهشت 1390

ضمن تشکر، فکر میکنم متن ارائه شده برداشتی باشد از سخنرانی یکی از افرادی که در طب سنتی کار کرده‌اند و من mp3 این سخنرانی رو دارم (ولی نمیدونم مال کیه) و از یکسال پیش که این صحبت‌ها رو شنیدم،تو منزل و تا جاییکه ممکن بوده بهشون عمل میکنیم. اما یکی دو هفته قبل بود که در یکی از اخبارهای تلویزیون (فکر کنم 20:30 که مشتری پروپا قرصشم)، انتقاد شدیدی نسبت به کسانی که در طب سنتی اظهارنظر میکنند داشت و در کمال ناباوری، قسمت‌هایی از همین سخنرانی رو هم پخش کرد و به تمسخر آن پرداخت که این حرف‌ها من‌درآوردی و برای جلب مشتری است!!! من که موندم به حرف کی عمل کنم! دکتر که نیستم برم ته و توشو دربیارم! بر اساس همین سخنرانیها، الان بیش از 4 ساله که چای رو با کمال میل ترک کامل کردم و بسیار هم فایده دیدم و لذت می‌برم! اما در مقابل اونهایی که میگن اگه چایی ضرر داشت الان استخون تو تن پیرمردامون باید پوسیده بود، جوابی ندارم! اظهارات ضد و نقیض زیادی راجع به این‌جور چیزا میشه! (چای، سویا، روغن، جنس ظروف...) الله اعلم!
الان اگه برین تو بازار دنبال قابلمه‌های مسی، می بینین که بیرونش مسیه، ولی داخلش رو روی اندود کردن!! یعنی بازم هیچی!!! خلاصه بگذریم. ما که هنوز اندر خم همون بن بست خودمونیم!!

یحیی بهمنی

16:50 سه شنبه 20 اردیبهشت 1390

ولی چای رو بذارین کنار. ضرر نمیکنین. خیلی آسونه، فقط سه روز اول تصمیم بگیرین نخورین، سه روز دوم نسبت بهش بی احساس میشین و بعد از اون نه تنها هوستون نمیکنه، حتی ازش بدتون میاد!امتحان کنین،
یه سرچی هم راجع به مضرات چای تو اینترنت بزنین،...
دیروز بر اساس شنیده‌ها که چای برای ضدعفونی زخم‌ها خوبه، کمی از چای رو با پنبه به چشم مرغ عشقی که تو خونه داشتم و چند روزی بود چشماش قی کرده بود مالیدم؛ چشماتون روز بد نبینه، مرغ عشق طفلکی، 10 ثانیه بیشتر دووم نیاورد و درجا تو دستم مرد! خیلی حالم گرفته شد!

ارش احمدی

12:04 چهارشنبه 21 اردیبهشت 1390

امیدوارم که روزی در همه منازل ایرانی ها(حداقل) سنت های طبی دارای ارزش پزشکی فروان (حتی طبق علم نظریات پزشکی نوین) رواج پیدا کند و طب سنتی وطب نوین بصورت دو مکمل سلامت انسانها را به حداکثر برسانند.

یحیی بهمنی

14:11 آدینه 23 اردیبهشت 1390

نظر اون دوستانی که به چای علاقه دارن رو (ضمن تشکر مجدد از دوست عزیزمون آقای دکتر کامرانیان) به روزنوشتی که ایشون حدود 7 ماه پیش راجع به چای نوشتن، جلب میکنم:
http://kamranian.iiiwe.com/drink_tea_not/

رسول والی

16:18 شنبه 7 خرداد 1390

واقعا قدیمیا از کجا می دونستن؟؟؟